تنها كمي بعد از استفاده گسترده ازمواد راديواكتيو و اشعه ايكس در پزشكي و صنعت، آثار زيان بار اين پرتو هاي نمايان گرديد. پرتوهاي يونيزان پر انرژي باعث ايجاد آسيب هاي جبران ناپذير به DNA مي شوند به همين علت سازمانهاي حفاظت پرتويي سعي كرده اند با تعيين حدود دوزهاي مجاز براي پرسنل و افراد جامعه، اثرات زيانبار پرتو را كاهش دهند. از ابتدايي ترين روش ها براي حفاظت در برابر پرتوهاي يونيزان، قرار دادن يك حفاظ بين منبع توليد پرتو و فرد پرتوكار مي باشد. سرب از نخستين مواد مورد استفاده در حفاظت پرتويي مي باشد اما با توجه به مشكلات حفاظ هاي سربي از قبيل سميت قابل توجه و شكنندگي و وزن بالاي، بحث جايگزيني حفاظهاي سربي با حفاظهاي عاري از سرب بسيار با اهميت مي باشد. از مزاياي استفاده از از فلزاتي از قبيل مس، تنگستن، باريوم در ساخت حفاظ هاي پرتويي ميتوان به تضعيف فوتوني بيشتر نسبت به سرب، عدم سميت، انعطاف پذيري بالا و عدم ترك خوردن در هنگام خميدگي، رفع مسائل مربوط به دفع در محيط اشاره كرد. با توجه به اينكه دستهاي پرسنل در بخش هاي پزشكي هسته بسيار در معرض تابش هاي يونيزان مي باشد، استفاده از دستكش هاي محافظ بسيار با اهميت است، به همين بابت هدف اين پروژه ساخت دستكش محافظ پرتويي چند لايه (ضخامت هر لايه 1 ميلي متر) تضعيف كننده پرتو يونيزان با استفاده از نانو فلزاتي بود كه علاوه بر صرفه اقتصادي بيشترين ميزان تضعيف را در محدوده انرژي هاي 50 تا 100 kvp دارا باشند. با توجه به نتايج بدست آمده محافظ ساخته شده با درصد هاي وزني 40% و ترتيب لايه‌اي باريوم-تنگستن-مس و چگالي ميانگين 1.67g/cm3 داراي انعطاف پذيري مناسب جهت ساخت دستكش مي باشند و همچنين تابش هاي يونيزان در محدوده 50 تا 100 kvp را بين 80 تا 95 درصد كاهش مي‌دهد.